Home

   People

   Research

   publications

   News

   Photo Gallery

   Service

   Links

   Contact us

   Rules and Info

   Resources

 

 

 PB3- همكاران پژوهشي و فعالیت های خدماتی و تجاری سازی

 همكاران پژوهشي فارغ التحصيلاني هستند كه جهت انجام كار مشخصي در آزمايشگاه براي مدت مشخص فعاليت مي كنند. حضور همكاران پژوهشي ممكن است همراه با پرداخت حقوق باشد يا نباشد. همكاران پژوهشي جهت رسميت يافتن حضورشان در دانشگاه فرم قراردادي را با استاد آزمايشگاه امضا مي كنند. براي گرفتن فرم قرارداد اينجا را كليك كنيد.

فعالیت همکاران پژوهشی عمدتا حول تجاری سازی فناوری و خدمات پژوهشی یا دستگاهی است. مدل فعالیت (Business model) که به طور غالب بر مبنای آن عمل می شود، تقسیم فعالیت ها به صورت واحد های مستقل فعالیت (Business Unit: BU) است. هر فعالیت مشخص اعم از خدمات دستگاهی یا ارائه محصول (ماده یا تجهیزات) به عنوان یک BU تلقی می شود. روال کلی در مورد درآمد BU تقسیم 50-50 است: درآمد کسب شده پس از کسر هزینه ها به نسبت 50-50 بین مسئول اجرایی BU و آزمایشگاه تقسیم می شود. در مورد فعالیت های با سرمایه گذاری زیاد و فعالیت های با تعدد افراد درگیر به طور ویژه تصمیم گیری می شود. به طور خاص موارد زیر قابل ذکر است:

1- یکی از BU های آزمایشگاه خدمات دستگاهی (شامل BET، PL،...) است. در این موارد برای هر یک از آزمایش ها میزان مشخصی به عنوان سهم BU به ازاء هر نمونه، مشخص می شود. برای محاسبه این میزان مقدار دریافتی آزمایشگاه از دانشگاه جهت انجام آزمایش (میزانی که به طور غالب دریافت می شود) پس از کسر هزینه های جاری آزمایش، به طور مساوی بین BU و آزمایشگاه تقسیم می شود.

2- در مورد خدمات پژوهشی یا خدمات ساخت و آنالیز سلول خورشیدی روال مشابهی وجود دارد. در این موارد تا جایی که ممکن است موارد مختلف فعالیت کمی سازی می شوند (قیمت گذاری) و در غیر این صورت بر اساس زمانی که برای فعالیت پژوهشی صرف می شود هزینه تعیین می شود. قاعده سرانگشتی تعیین هزینه خدمات پژوهشی این است که اگر این فعالیت پژوهشی یک ماه (22 روز کاری) طول بکشد باید دریافتی آزمایشگاه (پس از کسر بالاسری دانشگاه و هزینه های پژوهش) معادل 3 میلیون تومان باشد. برای فعالیت های با زمان کمتر این مبلغ به نسبت کم می شود. نهایتا درآمد ناشی از فعالیت پژوهشی به طور مساوی بین آزمایشگاه و BU تقسیم می شود.

3- در مورد محصولات (مثل خمیر دی اکسید تیتانیوم، الکترولیت، شبیه ساز خورشیدی، ...) برای هر یک در صورت وجود شناسنامه ساخت محصول، یک BU تعریف می شود. در آمد ناشی از فروش محصولات (با کسر هزینه های ساخت و بالاسری دانشگاه) باز هم به نسبت 50-50 بین آزمایشگاه و مسئول BU تقسیم می شود. مسئول BU کسی است که ماده یا وسیله را می سازد. 50% آزمایشگاه، شامل 20% حق توسعه محصول و 30% حق آزمایشگاه است. حق توسعه محصول در مواردی است که برای ساخت محصول فعالیت R&D قابل توجهی صورت گرفته باشد. مواردی که به صورت دستورالعمل از مقالات استخراج می شود شامل آن نمی شود. 20% حق توسعه محصول به فرد یا افرادی می رسد که در توسعه محصول نقش کلیدی داشته اند.

4- در مورد فعالیت های بزرگ تر نظیر فعالیت هایی که محصولی تولید می شود، یا سرمایه گذاری قبلی قابل توجهی صورت گرفته است، و نیز در مواردی که بیش از یک نفر برای انجام امورات BU مورد نیاز است قاعده مالی و اداره BU به صورت موردی مورد بررسی و تصمیم قرار می گیرد.

5- در موارد خاصی که پروژه ای تحقیقاتی-توسعه ای انجام می شود و قابلیت استفاده از موارد بالا وجود ندارد، از روش حقوق ثابت استفاده می شود. حقوق همکاران پژوهشی معادل 70% حقوق اعلامی پژوهشگر پسادکتری توسط دانشگاه است. پژوهشگران متعهد هستند که به صورت تمام وقت بر روی پروژه یا کار های مرتبط فعالیت کنند. فعالیت آکادمیک (شامل تمام کردن یا به مقاله رساندن پروژه ارشد یا دکتری) شامل دریافت حقوق نمی شود. همکاران پژوهشی در انتهای ماه، در صورتی که درصدی از وقت را برای فعالیت آکادمیک اختصاص داده اند میزان این درصد را اعلام می کنند تا از حقوق کسر شود.

6- برخی موارد به خصوص ساخت دستگاه ممکن است به صورت قراردادی به یکی از همکاران پژوهشی سپرده شود. در این صورت، پس از ساخت، دستگاه و حق توسعه آن متعلق به آزمایشگاه خواهد بود.